Bu Blogda Ara

24 Ağustos 2011 Çarşamba

17 Ağustos 2011 Başkent hastanesinde bel ameliyatım

17 Ağustos 2011 de Ankara Başkent hastanesinde fıtık ameliyatı oldum. Korkuyordum, ya ters giderse bazı durumlar, ya daha kötü olursam diye...Doktoruma güvendim, '' bundan daha kötü olmazsın dedi''.
Bodrum'a gittim geldim, biraz denizde yüzdüm. Hiç fayda etmedi rahatsızlığıma. Zaten doktor da demişti; yüzmek veya yaptığın egzersizler sadece seni rahatlatır, fıtığını geçirmez diye..anladım ki bıçak kemiye dayanmış. Yaz geçsin, sonbahar geçsin biraz daha idare edeyim diye...yine doktor; idare etmişsiniz edeceğiniz kadar..35 yıldır...bir 35 yıl daha idare edrsiniz, edersiniz ama böyle edersiniz, sürünerek dedi :( Bilkent'teki fizik tedavi rehabilitasyon merkezine gittik. Yine MR çekildi. Oradaki hoca da hiç oyalanmayın, durumunuz ameliyatlık deyince, hemen kararımı verdim Başkent hastanesinden ameliyat randevumu aldım.
       Ameliyatım umduğumdan çok iyi geçti, korkularım boşuna oldu. Bir gün öncesi gece 12 :00 den sonra hiçbir şey yiyip içmiyeceğim söylendi hemşire tarafından..su bile..
Karşımda yatan hastayı sabah 7:30 da aldılar ameliyata ..beni de öğleden sonra alacaklarmış..iyi alsınlar da ; ameliyattan sonra da bir gün aç kalınıyormuş...yiyip, içmek yok...etti mi 2 gün.
Oruç da bile iftar var, sahur var..neyse
Ben iyileşmek için doktorum ne dese yaparım. Ama sevgili kocacım doktora söylemiş; karım açlığa dayanamaz, bir an önce ameliyatı yapsanız diye...neyse...
Dr bana geldi ; Gülendam hanım açlığa dayanamıyor muşsunuz dedi !!! ben de; kim söyledi yok öyle bişey, dayanırım dedim. Kuşlar söyledi dedi :)
Saat 12:00 de beni ameliyata aldılar, yeşil ameliyat elbiselerimi giydim, sedye ile götürdü görevli adam. Ben sessiz sessiz ağlıyorum, hemşire ağlama bak iyi olacaksın, hiç korktuğun gibi olmayacak dedi. Asansör geldi, sedyeyi götüren adam diyor; benim belim de çok fena ağrıyor. Ben de bayramdan sonra ameliyat olucam... ben de; yalan , beni teselli etmek için mi nerden çıktı bu söz gibi düşünüyorum... valla bak olucam ameliyat, artık tak etti zorlanıyorum diyor, ama sedyeyi götürüyor...
 Neyse...Alt kata geldik, benim sessiz sessiz ağlamam devam ediyor..ameliyathanenin koridorunda daha herkes bana hoşgeldiniz, hoşgeldinizz diyorlar. Hepsi yemyeşil ameliyat elbiseleri ve boneleri giymişler, kadın erkek doktor hemşire narkozcu...ben onlara iyice bakamıyordum gözlerimi açıp da, hoşbuldum bile dememiştim. Narkozcu bayan kilomu sordu. Şimdi seni uyutucaz, doktor da sonra uyandırıcaz dedi.. Ben burada kaç saat geçiricem, sanki dayanamazmışım gibi geldi ve uyumuşum. Asansörde gözlerimi açmaya çalışıyorum, bir türlü açamıyorum, uykum çok  gibiydi. Soruyorum görevliye ne zaman ameliyat edecekler beni diye, asansörde olduğumu da bilmiyorum. Ameliyat oldun , odana çıkarıyorum dedi. A A!! ne zaman, ne çabuk oldum, hiç anlamadım. Saat kaç dedim, odama çıktığımda 14:30 dedi. Ameliyat 2 saat sürmüş. Bana da tam 5 dakika gibi geldi, nasıl 2 saat geçmiş anlayamadım.
Akşam üzeri doktorum uğradı, yaptığı operasyonu anlattı kısaca;
Omurum tıkalıydı onu temizlemişler, bir de fıtığı aldık, seni bunlar rahatsız ediyordu en çok dedi. Ayrıca bir omurum çatlak, diğer omurum da sallanıyormuş. Zaten 3 omurumda problem varmış. İki omuruma dokunmamışlar, çünkü kemik alıp vidalamaktan bahsediyordu, onun da şimdilik erken olduğunu söyledi, çünkü yaşın daha erken sayılır dedi ve ameliyat daha uzun sürerdi. Biz sadece sana sıkıntı veren yeri hallattik dedi. Halbuki yine sevgili kocacığım; açmışken ne kadar bozuk omur varsa düzeltseniz keşke demiş. Doktorum da; biz de öyle anlayış yok (yani tıp ta) bu araba değil ki, açmışken onu da yapayım, bunu da düzelteyim...gereksiz açmıyoruz, gerektiği kadar..neyse...
   Doktor , hemşire sık sık uğruyorlar ağrım, sancım var mı diye... çok şükür yok10 gün sonra dikişlerim alınacak, bir ay sonra da kontrol.. Yine çook dikkat etmem gerekiyormuş, ameliyat oldum kurtuldum yok diyor doktor. Yavaş hareketler var, hızlı ani hareketler yok, eğilmek, yamuk oturmak vs...4 ay çelik korse kullanıcakmışım, biraz zor ama olsun ağrılarımdan kurtuldum... Baba koltuğu istiyorum çok rahat denemiştim. Doktora sordum olabilir dedi. Ama 1500 ile 5000 ytl arası..olmayabilir de, olursa da çok güzel olur çünkü gerçekten çok rahat:)
Şimdilik evde istirahat var...Bakalım rutine ne zaman dönücez, kontrolde öğreniriz...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder